Spizes Paradise birds

Σπίζες – Παραδείσια πουλιά

Τα παραδείσια πουλιά είναι συνήθως πολύχρωμα και ζευγαρώνουν εύκολα, ακόμα και όταν είναι κλεισμένα σε ένα κλουβί. Γενικά δεν εξημερώνονται, ούτε είναι εφάμιλλα των καναρινιών στο κελάηδισμα. Τα μικρά αυτά πουλιά δεν προκαλούν πόνο όταν τσιμπούν, αλλά μπορεί να δυσκολέψουν τον ιδιοκτήτη τους, ειδικά όταν αυτός είναι ηλικιωμένος ή καταβεβλημένος και ζει μόνος του. Πετούν γρήγορα και, εάν βγουν από το κλουβί τους, είναι δύσκολο να τα πιάσετε χωρίς να χρησιμοποιήσετε δίχτυ. Όσον αφορά τη θερμοκρασία, οι μικρές σπίζες χρειάζονται θερμότητα και φως κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Κηλιδωτός ζωναίγυνθος (Poephilo guttota) 

Είναι μια πολύ καλή επιλογή αν θέλετε να αναπαράγετε το είδος σε κλουβί ή σε κλούβα. Τα πουλιά αυτά έχουν μήκος γύρω στα 11 εκατοστά, ήρθαν δε στην Ευρώπη από την Αυστραλία τη δεκαετία του 1840. To όνομά τους το πήραν από τις μαύρο-άσπρες κηλίδες που έχουν τα αρσενικά στα πλευρά τους. To θηλυκό έχει πιο μουντά χρώματα στο φτέρωμα και στο ράμφος. Τα μικρά αρσενικά πουλιά μοιάζουν με θηλυκά, αλλά ξεχωρίζουν από τα μαύρα ράμφη τους. Υπάρχουν σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων. Υπάρχει και μια μεταλλαγμένη ποικιλία με λοφίο. Επίσης, βρίσκουμε αρκετές λευκές μορφές, που συμπεριλαμβάνουν καθαρά λευκά και αλβινικά πουλιά (τα τελευταία έχουν κόκκινα μάτια).

Στα λευκά πουλιά με καστανόχρωμα πλευρά τα χαρακτηριστικά σημάδια του είδους διατηρούνται. To ποικιλόχρωμο είδος ζωναίγυνθου είναι από το πιο συνηθισμένο είδος όπως και το καστανογκρίζο. Υπάρχουν επίσης οι ασημί και οι κρεμ ζωναίγυνθοι, καθώς και νέες ποικιλίες με μαύρο ή πορτοκαλί στήθος. Μια φωλιά ή ένα καλάθι, μαζί με υλικό για να γεμίσουν τη φωλιά τους, είναι αρκετά για την αναπαραγωγή τους. Η επωαστική περίοδος των αυγών διαρκεί 1 2 ημέρες. Μετά από τρεις εβδομάδες, περίπου έξι πουλάκια πιθανόν θα έχουν αρχίσει να βγάζουν τα πρώτα τους φτερά.

Σπίνοι της Βεγγάλης (Lonchuradomestico)

Αυτά τα πουλιά είναι γνωστά στην Αμερική και σαν «κοσμικά πουλιά». Δεν υπάρχουν στη φύση (άγρια) και λέγεται ότι προήλθαν από διασταύρωση των ειδών lonchura στην Κίνα, πριν τα πάνε στην Ιαπωνία το 1700.

Μια μεγάλη ποικιλία χρωμάτων έχει τώρα αναπτυχθεί, καθώς και λοφιοφόρα είδη (όπως και στον κηλιδωτό ζωναίγυνδο). Υπάρχουν τα μονόχρωμα σοκολατί πουλιά με Βαθύ καφέ κεφάλι και πλάτη, και πιο ανοιχτό το υπόλοιπο σώμα, τα σοκολατί με άσπρο πουλιά, όπου στις καφέ περιοχές μπορεί να υπάρχουν και λευκά σημάδια, τα καστανογκρί, τα οποία είναι ελαφρότερα από τα σοκολατόχρωμα και έχουν ροζ αποχρώσεις στο ράμφος και στα πόδια, τα καστανογκρί με λευκό πουλιά και τα ολόλευκα.

Οι συνθήκες αναπαραγωγής τους είναι ίδιες με τους κηλιδωτούς ζωναίγυνδους. Η μόνη δυσκολία που υπάρχει είναι ο διαχωρισμός του αρσενικού από το θηλυκό, γιατί ο μόνος τρόπος να τα ξεχωρίσετε είναι το κελάηδισμα του αρσενικού.

Μανακίνοι της Βεγγάλης (Mannikins)

Τα πουλιά αυτά είναι πρόγονοι των σπίνων της Βεγγάλης. Παρ’ όλα αυτά, δεν αναπαράγονται (σε κλουβιά) τόσο εύκολα όσο οι σπίνοι της Βεγγάλης και προτιμούν να ζουν σε μικρά κοπάδια. Οι αποχρώσεις του καφέ, μαύρου και άσπρου κυριαρχούν στο φτέρωμα τους.

Τα φύλα διαχωρίζονται με βάση το κελάηδισμα του αρσενικού. Τα μικρά πουλάκια τρώνε προϊόντα αυγών όταν είναι στη φωλιά τους και σπάνια ζητούν ζωντανή τροφή.

Εστρίλδες (Waxbills)

Αυτά τα πουλιά προέρχονται κυρίως από την Αφρική, συνήθως έχουν πολλά χρώματα και μήκος γύρω στα 100 εκατοστά. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα ίσως χρειαστούν θέρμανση και φως ή μπορούν να μείνουν σε κλουβί εντός του σπιτιού. Οι εστρίλδες είναι γενικά κοινωνικά πουλιά και μπορούν να ζήσουν μαζί με άλλα. To ζευγάρωμα μπορεί να είναι δύσκολο. Συνεπώς καλύτερα να έχετε τουλάχιστον τέσσερα πουλιά του είδους για να εξασφαλίσετε τουλάχιστον ένα ζευγάρι. Οι πιθανότητες ζευγαρώματος αυξάνονται σε κλούβες κήπου, όπου η οροφή είναι καλά προστατευμένη για να μην παρασύρουν τις φωλιές τυχόν καλοκαιρινές νεροποντές. Παρ’ όλο που τη μεγαλύτερη περίοδο του χρόνου τρώνε σπόρους, κατά τη διάρκεια αναπαραγωγής προτιμούν έντομα και σκουλήκια. Οι γρύλοι ενδείκνυνται για την ανατροφή των μικρών.

Σπίζες που κελαηδούν [Singing finches}

Αυτές οι αφρικάνικες σπίζες είναι στενά συνδεδεμένες με τα καναρίνια και χρειάζονται παραπλήσια φροντίδα. To κελάηδισμα ίσως δεν είναι τόσο ανεπτυγμένο όπως των καναρινιών, αλλά ζουν περισσότερο από αυτά μερικά είδη πάνω από είκοσι χρόνια.

Υφαντές και whydahs

Το αρσενικό πουλί αυτών των ειδών συχνά υφίσταται εντυπωσιακές αλλαγές κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου. Μερικά είδη whydahs είναι παρασιτικά και αφήνουν τα αυγό τους σε φωλιές άλλων πουλιών αντί να τα μεγαλώσουν μόνα τους. Αντίθετα, οι υφαντές, όπως δηλώνει και το όνομά τους, απολαμβάνουν να φτιάχνουν τις φωλιές τους. Η αναπαραγωγή αυτών των πουλιών μέσα σε κλουβί! είναι πολύ δύσκολη. Οπότε είναι καλύτερα να βρίσκονται σε κατασκευές εκτός σπιτιού. Είναι επίσης πολυγαμικά πουλιά, έτσι πολλά θηλυκά μπορούν να τοποθετούνται μαζί με το αρσενικό.

Όταν οι υφαντές και τα whydahs εγκλιματιστούν στο περιβάλλον τους, μπορούν να γίνουν αρκετά ανθεκτικά.

Αυστραλιανές σπίζες

Εκτός του ζωναίγυνθου του κηλιδωτού, πολλά άλλα είδη αυστραλιανών σπιζών είναι γνωστά όπως η chloebia gouldiae, που είναι πολύ διαδεδομένο είδος. Υπάρχουν πουλιά με μούρο, κόκκινο ή κίτρινο κεφάλι (απόχρωση του πορτοκαλί). Πολλά μεταλλαγμένα είδη έχουν προκύψει, όπως τα λευκό-στηθα πουλιά. To αρσενικό πουλί δύσκολα αναγνωρίζεται από ένα κόκκινο σημαδάκι που έχει στο ράμφος του όταν βρίσκεται σε περίοδο αναπαραγωγής. Επίσης, συνήθως έχει πιο λαμπερά χρώματα στο φτέρωμά του από το θηλυκό. Οι αυστραλιανές σπίζες χρειάζονται ζεστό περιβάλλον, γι’ αυτό είναι καλύτερα να τοποθετούνται σε κατασκευές εντός του σπιτιού.

Επιστροφή